De eerste weken

Lieve allen
Even een berichtje uit Saudie Arabie. Zoals de meesten van jullie denk ik wel weten had ik in het begin erg heimwee. Toen ik net aangekomen was wilde ik eigenlijk m’n koffer dicht laten en meteen weer omkeren. Dat duurde echter maar kort. Ik begin me hier gelukkig thuis te voelen. Ik maak wel heel lange werkdagen maar er zijn gelukkig ook veel leuke dingen. De studenten zijn erg leuk en heel divers. De health faculty is er een met status. De studenten lopen in verpleegsterspakjes en doktersjassen. Dat je in Nederland echt geen psycholoog vindt met een doktersjas gaat er niet echt in geloof ik. Ze noemen je teacher of miss Bernou en hebben veel positieve bekrachtiging nodig. Als je probeert door te vragen zodat ze dieper op de stof in gaan vragen ze 'Teacher am I doing it wrong?'. Het onderwijs bestaat uit discussiegroepen, lectures en practica. Van het volgende blok, personality psychology ben ik coordinator dus dan wordt het druk! Op de universiteit is het eigenlijk net als in Nederland, los haar, make-up, mooie kleding, alleen dan met alleen maar vrouwen, maar dat is in Nederland bij psychologie eigenlijk ook zo.
We worden eigenlijk al best snel door andere expats uitgenodigd op feestjes (bbq op compounds). Afgelopen weekend waren we ook naar een BBQ en dat was erg gezellig. Zo doe je meteen weer contacten op en een iemand heeft me geintroduceerd bij een sportschool. Ik ben er al geweest en het is afwachten wat er uit voort komt. In het begin vond ik het spannend om daar alleen met een driver naar toe te gaan (Marvin meteen ongerust, die vond het maar niks dat ik alleen op pad was). Helemaal toen hij de weg niet kon vinden en op mijn telefoon naar het kaartje keek. Ik maakte me natuurlijk druk voor niks. Het ging allemaal prima. Volgens Saudisch gebruik heeft een belgische chocolatier bonbons gemaakt voor onze managers. Het kan altijd ergens goed voor zijn.
De culturele verschillen zijn groot. We kwamen net na het slachtfeest aan. Onze collega ging met ons mee naar een andere afdeling om laptops te regelen (je zou denken dat als je al 6 weken te laat bent je kantoor af is en er laptops staan, maar nee, zelfs nu zijn die dingen nog niet geregeld). We werden door een groep dames het kantoor in geroepen. We werden welkom geheten en handjes werden geschud. Ze hadden van wol een schaap (een gharoef) gemaakt en op de rug zaten allemaal chocolaatjes en snoepjes. We moesten met hen en het schaap op de foto en chocola eten. Daarna liepen we het kantoor weer uit. Ik vroeg mn collega of het nu geregeld was, maar degene die we nodig hadden was er niet. Ik vroeg : 'dus we zijn nu alleen naar binnen gegaan om met een wollen schaap op de foto te gaan en chocola te eten?'. Haha het antwoord kun je wel raden! Tot mijn verrassing worden we in het openbaar helemaal niet bekeken en eigenlijk vaak door vrouwen aangesproken. Ze zijn heel benaderbaar. Ze vragen, terwijl ze je schouderklopjes geven, waar je vandaan komt en wat je hier doet en dat je mooi bent. Een keer zei mijn collega toen 'jij ook' totdat ze zich bedacht dat die vrouw een gezichtssluier droeg en dat dus eigenlijk een beetje gekke opmerking was. Het is ook gek dat je aan dingen begint te wennen die je vroeger echt belachelijk vond. Zoals je karretje gewoon op de parkeerplaats laten staan en dat bij de kassa je boodschappen ingepakt worden. Ik betrapte me er op dat toen 'de inpakker' een keer weg was ik beledigd dacht '' dan doe ik het zelf wel' Haha ik heb het 29 jaar zelf gedaan en nu in twee weken tijd heb ik er ineens geen zin meer in! Ik wen dus aan alles en merk dat er voor alles een oplossing is. Ook wanneer het op het laatste moment anders loopt (als je bijvoorbeeld een lekke band hebt met de auto).
Buiten wordt het wel al wat frisser maar het is nog steeds warm. Er waait een warme wind, maar s avonds is het windje wat frisser sinds de laatste dagen. Ik wil nog Arabisch gaan leren, maar tot nu toe heb ik het veel te druk en ben ik niet verder gekomen dan garoef, galas (genoeg) en tsa (goed). De studenten vinden het wel heel leuk dat ik al wel wat woorden ken en vroegen me zowaar of ik al eerder in een arabisch land les gegeven had.
Vanavond maar eens vroeg naar mn bed,
Kusjes uit Riyadh.